break point
Wielki słownik ortograficzny PWN*
break point (sport.) break poin•tu, break poin•cie; break poin•ty, break poin•tów
Słownik języka polskiego PWN*
breakpoint, break point [wym. brejkpojnt] «w tenisie: sytuacja, w której stronie broniącej się brakuje tylko jednej piłki do zdobycia gema; też: ta piłka»